W mroku dziejów skrywa swe początki:
gdzieś nad Gopłem w puszczach czczone świątki,
orła gniazdo, lechowa drużyna,
Piast kołodziej i jego rodzina.
Długie wieki potężna kroczyła;
tolerancji i wiary broniła,
przygarniała dzieci porzucone
i sąsiadom dawała obronę.
Lecz miewała także chwile klęski,
gdy najeźdźca władał nią zwycięski.
Chytrze zaś Ją sprzedali na suku
ci, od których żądała dział huku.
Choć dziś wolna zasiadła na tronie,
umęczoną twarz wciąż skrywa w dłonie,
bo do tronu z hołdami pospiesza
niezliczona kuklinowskich rzesza.
Niby to klękają z pokłonami.
Czcząc Majestat składnymi mowami,
wyciągają swe łapy do góry,
po kawałek królewskiej purpury.
Wierzę jednak, że siłę pokaże,
że ze wstrętem strzepnie karły wraże,
że swym dzieciom da chwile radości,
że dobrobyt w Jej domu zagości.
11.11.2004
** niezliczona kuklinowskich rzesza – pułkownik Kuklinowski to fikcyjna postać z „Potopu” Henryka Sienkiewicza. Zdrajca na usługach Szwedów ma wielkie mniemanie o sobie jako żołnierzu („dwóch jest – z przeproszeniem waszmości – prawdziwych żołnierzy w tej Rzeczypospolitej: ja w Koronie, a Kmicic na Litwie…”).
** karły wraże – tu: ludzie mali duchem, stawiający prywatę nad dobro publiczne.